Dikke rit Zuid Frankrijk!
Even een dockleveller uitgraven in Eauze
Maandagmorgen om 3:30 uur begonnen met het aankoppelen van de trailer, ook moest er een kooiaap mee deze week. Nadat dit gedaan was eerst de tanks nog ff een beetje bijgevuld en de kooiaap nog 9 ltr brandstof gegeven. Toen kon ik vertrekken voor mijn rit naar Zuid-Frankrijk. Deze week stonden er 12 adressen op mijn ritlijst, in België moesten nog 2 adressen worden bijgeladen. Voor vertrek gekeken of hiermee rekening was gehouden bij het laden, dat was het geval. Ik heb alleen nog wat extra liggers in de trailer gelegd. Toen als een speer richting Diest, om daar totaal 11 colli voor 2 adressen te gaan laden. Hier rond 7:15 uur aangemeld en gekeken wat ik moest laden. Toen de trailer opengetrokken en liggers geplaatst, zodat de lengte goederen schadevrij vervoerd konden worden. Na een uur zat de zijkant weer dicht, nu op weg naar het eerste adres in Pau. Dit zou nog dik 14 uur rijden zijn, maar dat werden totaal bijna 16 rijuren. Op de A1 tussen Arras en Parijs bijna 2 uur stil gestaan, omdat er een collega overdwars over 3 rijbanen lag. Na 2 uur was er een rijbaan vrijgemaakt, zodat wij weer langzaam op gang kwamen. Hierdoor kwam ik ook op een ongunstig tijdstip aan bij Parijs, maar ja wat is een gunstig tijdstip bij Parijs. Toch nog net binnen mijn 10 rijuren Parijs voorbij gekomen, toen maar een parking opgeschoten voor m'n nachtrust. Dinsdag om 3:00 uur weer begonnen met rijden. Er moest deze dag alleen Pau worden gelost, want de volgende dag moest er om stipt 8:00 uur gelost worden. Om 14:15 uur reed ik in Pau het terrein bij de klant op, hier moesten 2 rollen kunstgras gelost worden. Dan is het handig als je een pen kooiaap mee krijgt, maar ik had een lepel-aap mee omdat achter deze trailer geen pen-aap past. Met kunst en vliegwerk de rollen gelost. Na een handtekening en een vriendelijk ooievaar, snel op zoek naar een geschikte parking. Hier had ik nog 30 min rijtijd voor over, dus enige haast was er wel. In de buurt geen geschikte Routier gevonden, dus maar de peage weer op geschoten. En ja wie vroeg begint staat vroeg stil, om 15:33 uur drukte ik de tacho op rust. De volgende dag nog 1:15 uur rijden naar de volgende, dus een boerennacht gemaakt van dik 15 uur. Om de tijd nuttig te besteden heb ik alle adressen ingevoerd in de tromtrom, zodat ik de verrassingen die ik tegen zou komen, van te voren kon proberen op te lossen. Zo ook het volgende adres, dit moest een rue wezen, maar was een allée. En als ik de naam van het Chateau invoerde, kwam ik in een andere plaats uit. Dus de CS van de firma ff aan het werk gezet en het bleek idd dat het de allée moest zijn. De volgende dag stipt 8:00 uur reed ik de parking op bij de klant in Eauze, hier was nog niemand aanwezig. Dus maar even een belletje gedaan met de contactpersoon, deze was onderweg en zou rond 9:00 uur aankomen. Dit gaf mij de gelegenheid om rustig de Dockleveller uit te graven. Door ruimtegebrek waren hier allemaal goederen opgezet. Toen kwam ik er achter dat ik dat ding er zelf niet ging uit krijgen. Maar dit was blijkbaar bekend want net voor 9:00 uur werd een Manitou afgeleverd. Een kwartiertje later stond het brok ijzer bij de klant in de schuur. Nu weer alle spullen in de trailer en beide zijkanten weer dicht knopen. Daarna even 2 uur binnendoor sturen over de RN 124 naar het vliegveld in Blagnac bij Toulouse. Hier moest een ind-deur gelost worden, alle gegevens stonden op de CMR behalve het huisnummer. Gelukkig stonden er maar 4 gebouwen in deze straat, dus ff bij alle gebouwen langs gewandeld. Wonder boven wonder wist niemand van een port Industriëlle, dus maar gebeld met de contactpersoon. Deze stuurde iemand naar mij toe om mij te gidsen naar het losadres. Dit was bij het eerste gebouw waar ik gevraagd had of ik daar toevallig moest wezen. Ik moest hiervoor door 2 slagbomen rijden, deze waren niet berekend op het gebruik door een vrachtwagen. De eerste paste ik maar net doorheen, de tweede was een ander verhaal. Deze zat precies in de bocht, zodat ik er niet recht doorheen kon. Dus via de poort van de Gendarmerie gereden. Na 1,5 uur wachten/lossen reed ik richting het volgende losadres. Na 45 min rijden kwam ik aan in St Foy-d'Aigrefeuille, hier ging het lossen lekker snel. Binnen 45 min reed ik weer richting de snelweg. Soms lijken de wegen op de kaart beter dan ze zijn. Zo ook nu, met veel moeite na 1 uur de snelweg bereikt. Het volgende adres was weer een serieus eind sturen, dit was Callian, een dorpje in de bergen boven Fréjus. Donderdagmorgen om 9:00 uur reed ik dit plaatsje binnen. Ondertussen had ik al 10 keer geprobeerd de klant te bellen. Alleen lukte dit nooit, na wat later bleek hadden zij al 3 dagen geen telefoon en internet. Dus alle berichten over de levering kwamen niet aan. De straatnaam was niet te vinden in dit gehucht, maar het was een dorpje verder de bergen in. Op aanwijzing van collega Arjen S. een parking gevonden dicht bij het losadres. Het adres zelf was met de vrachtwagen niet bereikbaar, zijn adviezen opgevolgd om de rest met de kooiaap te doen. Het zou sowieso een uitdaging worden om daar te komen. Dus het pakket van 5 mtr op de lepels van de kooiaap geknoopt en op weg naar de losplaats. Ik had voor deze rit een nieuwe terberg kooiaap meegekregen. Bij de vorige adressen had ik al gemerkt dat er niet veel kracht in de aandrijving zat. Nu kwam dat helemaal uit: bij een stijging van geschat 5% sloeg de motor al een paar keer uit. Verderop zou het volgens mijn collega nog steiler worden. Ik ben dus weer terug gereden naar de auto. Dit probleem mocht de planning voor mij oplossen. Op het moment dat ik er helemaal klaar mee was, kwam iemand aanrijden. De mevrouw vroeg in het Nederlands of ik spullen voor hun bij mij had. Ik gaf aan dat wanneer haar achternaam …. was, ik idd goederen voor haar bij mij had. Dit klopte en ze zei dat de goederen naar boven moesten. Op mijn antwoord dat dit niet ging, keek ze mij een beetje raar aan. Ze gaf aan dat het mijn collega wel gelukt was. Ik zei dat dit klopte, maar dat de goederen niet geheel schadevrij aangekomen waren. Toen ging haar telefoon. Het bleek de opdrachtgever te zijn, die kwam melden dat ik onderaan de berg stond met hun goederen. Na enig overleg de goederen gelost op een bouwterrein vlakbij. De buurman had een Manitou en hij zou het pakket naar boven brengen. Dit alles kostte mij bijna 3 uur kostbare diensttijd. Het volgende adres was Saint Raphaël bij Fréjus. Hier moesten 8 van de 11 collie gelost worden die ik in Diest had geladen. Om net voor 13:00 uur stond ik bij de klant voor de deur, ook hier was niemand aanwezig. Ik ben dus maar begonnen met lossen en 30 min later zat de trailer weer dicht. De planning gevraagd of ik zonder handtekening mocht lossen. De planning ging overleggen met de opdrachtgever. Het antwoord was dat de klant er met 15 min zou zijn, maar na 45 min toch zonder handtekening weggereden. Hierdoor werd het nog een uitdaging om voor 17:30 uur de volgende in Vitrolles te bereiken. Om 17:20 uur reed ik hier het terrein op en 15 min later reed ik er ook alweer vandaan. Inmiddels was ook bekend geworden dat mijn laatste adres van deze rit mee retour kon naar Gnm. Dit scheelde weer een paar uurtjes, dat ik vroeger aan de retourreis kon beginnen. Vrijdagmorgen om 7:00 uur stond ik bij de volgende adres in Les Mages voor de deur, een gok die goed uitpakte deze keer. Volgens Google zou dit bedrijf pas om 8:30 uur geopend zijn, maar toen ik aankwam was er al veel bedrijvigheid. En zo was de 15 kg die hier achtergelaten moest worden snel gelost. Nu op naar Montelimar, hier moest gelost worden bij een Leclerc Supermarket met het bekende logo. Maar toch presteerde ik het om er driemaal voorbij te rijden. Stupide que je suis, zal ik maar zeggen. Toen ik er eenmaal was, waren de goederen snel gelost. Net voor Le Pouzin nog ff pauze gemaakt. In Le Pouzin moest één pallet gelost worden bij een DC. Na 30 min wisten ze waar deze pallet heen moest en 5 min later maakte ik de trailer al weer dicht. Nu op naar wat het laatste adres was geworden. Dit was in St Etienne. Voor de zekerheid Google even geraadpleegd of het adres klopte wat op de CMR stond. En dat was idd het geval. Alleen zat het bedrijf al een aantal jaren op een andere locatie. Dit was een kleine 5 km verderop. Na aankomst op het juiste adres de deuren en de zijkanten open gemaakt om zo snel mogelijk de 4 rollen kunstgras te lossen. Deze waren mooi verdeeld over de hele trailer. Na een 30 min lossen kon ik de neus richting het noorden zetten. Dit was nog 1000 km rijden, dus snel die kant op. Toch nog zonder problemen tot net voor Dijon gekomen. Dus ijs en weder dienende moest het lukken om binnen mijn rijuren in Gnm aan te komen. Na een slechte nachtrust weer veel te vroeg wakker. Omdat ik pas om 4:15 uur weer kon beginnen met rijden, ff tv gekeken op de telefoon. Je moet toch wat om de tijd te doden. Na mijn 9 uur nachtrust weer begonnen met rijden, tussen Nancy en Metz een parking op gedoken voor een uurtje slapen. Na 45 min werd ik spontaan wakker, dus benen uit bed en gas d'r op. In Luxemburg de tanks even gevuld met bijna 800 liter diesel en even het verbruik uitgerekend. Ik kwam uit op 1:4,5 km. Dat zijn mooie verbruikscijfers! Bij Maastricht was de A2 afgesloten ivm werkzaamheden, dus moest er omgereden worden via Heerlen. Dit kostte weer wat extra rijtijd die ik eigenlijk niet had. Ik kwam 15 min over m'n rijtijd aan in Gnm; net voor 16:30 uur reed ik bij de firma door de slagboom. Als je om deze tijd binnenkomt, is het een uitdaging om een plekje voor de trailer te vinden. De trailer maar ergens gedropt waar ik vond dat hij goed stond. Om 17:00 uur kon ik aan mijn weekend beginnen. Conclusie van deze week: bijna 4000 km en 6 volle werkdagen.
Gas d'r op, op hûs an!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten