Mijn leven mijn werk week 34

Weer een mooi rit naar Oostenrijk

.

Maandag thuis gezeten om mijn 45 uur weekendrust te maken. Gelijk maar even de compensatie uren er achteraan geplakt. Dinsdag om 6 uur trailer aangekoppeld met de trekker van een collega. Deze had ik zaterdag mee genomen uit Greding. Deze moest maandag gekeurd worden,dus dinsdag weer richting Greding om daar de trekker om te ruilen voor mijn eigen auto. Alleen liep het weer eens anders dan de bedoeling was. Onderweg kooiaap ophalen in Duisburg en nog een adres lossen onder Aschaffenburg. En dan kom je rijuren tekort om in Greding te komen. Was dus niet erg blij, vooral als ze zeggen dat je in Wenen moet beginnen. Had niks bij mij qua wassen en slapen . Dit gebeurt dus niet weer op deze manier. Woensdag toch nog 2 adressen kunnen lossen in Oostenrijk. Donderdag moest ik voor 10 uur leeg zijn, dit omdat een collega mijn kooiaap nodig had. Dus zo stond ik om 5:45 al te lossen bij de eerste van deze dag. Daarna naar Mattersburg en aansluitend naar Reichenau an der rax. En om 9:55 leeg, toen gekoppeld bij een raststation aan de S6. Toen mijn collega daar was had ik inmiddels de stelling afgebroken. Samen met hem mijn schotten geplaatst,toen de aap achter zijn trailer. Aangezien ik voor 13 uur moest lossen moest ik de pauze maar even uitstellen. Ruim op tijd bij het laadadres, gevraagd of ik daar moest laden. Dit werd positief beantwoord,waarna ze in de auto stapten en wegreden. Ik dacht moet ik hun nu volgen,maar voor ik in de auto zat waren ze al niet meer te zien. Na een uur wachten waren ze weer terug,ik had inmiddels al contact gehad met de planning. Toen ze terug waren mocht ik het terrein op rijden en de deuren openmaken van de trailer. Toen weer een uur gewacht voor ze de eerste 5 bundels riet gingen laden. Na het laden kreeg ik te horen dat de rest ergens anders werd geladen. Net 500 mtr van het adres werd ik aan de kant gezet met de mededeling ik kom zo terug. Dit duurde ook weer 45 minuten,daarna 15 km verder gereden naar de volgende laadplaats. Daar werd ik midden in de rimboe neergezet met de mededeling “ we komen zo terug”. Dit duurde ook weer een uur, toen kwam er een tractor aan met 2 aanhangers met riet. En zo was ik waarlijk om 18:45 zomaar vol. Na veel gestamp toch de deuren dicht gekregen. Toen nog een stukje terug gereden naar Sankt Pölten voor mijn nachtrust. Vrijdag alleen een rijdag, was niks spannends aan,en zo stond ik 719 km verder bij Maxi Autohof Malsfeld . Daar kwam ook een ex collega die nu voor zijn baas als charter rijd bij Verhoek. ‘S morgens samen op gereden naar Gnm. Daar trailer afgekoppeld zodat een collega hem maandag gaan lossen ergens in Gnm. En om 13:30 kon ik thuis aan mijn weekend beginnen. Maandag 4:30 weer vertrekken richting Venlo.

Een uitgeruste chauffeur telt voor twee.

Een uitgeruste chauffeur telt voor twee!

Als chauffeur moet je je aan de verplichte rusttijden van de rijtijdenwet houden en dat doen wij het liefst op plekken waar ook goede voorzieningen zijn. Zoals schone douches en toiletten en een goede plek om iets te eten. Hierin zijn grote verschillen in de diverse Europese landen.

Is het met de verzorgingsplaatsen in de rest van Europa beter gesteld dan in Nederland? Er zijn grote verschillen en dit hangt af van het land waarin jij bent. Als je bij de parkings met een tankstation en restaurant aan de grote wegen staat, valt dit nog enigszins mee. Er komen steeds meer parkings bij waar je moet betalen en waar je op een afgesloten terrein staat. Bij sommigen is de parking gratis als je gebruik maakt van het restaurant. Ook zijn er nu een aantal waar je één euro per uur betaalt en waar ook sanitaire voorzieningen bij zijn. Je krijgt een voucher zodat je wat uit een automaat kunt trekken. Of deze sanitaire voorzieningen schoon en netjes zijn, is mij niet bekend. Het ziet er van afstand netjes uit. De andere parkeerplaatsen aan de grote weg zijn net zo'n drama als in Nederland. In België zijn niet erg veel truckstops maar die er zijn, zijn meestal wel redelijk goed. Ik vind persoonlijk de verzorgingsplaatsen in Frankrijk netjes en schoon. Vooral aan de péages zijn ze goed verzorgd en de toiletten worden dagelijks meerdere keren gereinigd. De Routier restaurants in Frankrijk hebben meestal voldoende parkeerplekken. Wel is het raadzaam om op tijd daar aanwezig te zijn. Oostenrijk en Zwitserland zijn ongeveer vergelijkbaar. Netjes en schoon maar veelal te klein. Vooral in Zwitserland zijn er weinig parkeerplekken voor vrachtwagens. In beide landen vind je maar een beperkt aantal Truckstops. Duitsland daarentegen heeft heel veel Autohöfen (truckstops). Hier heb je alles voorhanden wat een chauffeur nodig heeft. Je kunt hier je inkopen doen in de shop en de restaurants zijn bijna allemaal goed. Je kunt hier douchen en als het nodig is je was doen. De parkings zijn groot en een groot gedeelte van je parkeergeld krijg je terug als je gebruik maakt van het restaurant. Er zijn nu een aantal Autohöfen waar je niks terug krijgt van je parkeergeld. En als je dan bij een bedrijf werkt waar dit niet wordt vergoedt, ga je daar dus niet meer heen. Ik vind het persoonlijk geen probleem als ik ergens voor moet betalen, maar dat verandert als ik ergens 14 euro moet betalen voor een parking. Mijn baas betaalt dit trouwens wel,maar ik vind dit teveel van het goede. Autohof Uhrsleben heeft dit een poosje terug ingevoerd. Ik kwam daar laatst om 22:00 uur en toen stonden er welgeteld 19 vrachtwagens geparkeerd terwijl er meer als 150 parkeerplaatsen zijn. Ik weet het niet, maar volgens mij snijd je jezelf dan in de vingers. Bij de meesten betaal je tussen de 2 en 4 euro per nacht voor het parkeren. Hoewel er aan de snelwegen in Duitsland veel plekken zijn, zijn er nog steeds te weinig. Als je s avonds na 6 uur een plekje zoekt, zul je die daar niet meer vinden. Veel chauffeurs parkeren dan hun wagen maar op de in- en uitvoegstrook. Dit levert levensgevaarlijke situaties op, gelukkig treedt de politie hier steeds meer tegenop.  

Tour de France Mijn werk mijn leven

Mijn werk mijn leven

Week 31

Tour du France

Na jaren weer eens een ritje door Frankrijk gehad. Maandagmorgen vroeg begonnen en voor 12 uur de eerste gelost in de buurt van Arras, daar zat nummer 2 ook in de buurt. De derde was net voor Parijs, toen nog 2 rollen tapijt gelost net onder Parijs. Dinsdag begonnen met het vervolg van de rit. In verband met het pas laat kunnen lossen om 9 uur in Champan de route omgekeerd. Dus weer naar Chanteloup. Onderweg een aanrijding gehad in een tunnel. Een gevalletje van de dode hoek, op de weg waar de A12/N10 bij elkaar komen. De schade viel mee, alleen wat krassen op mijn wagen en de personenauto een flinke deuk in de linker achterportier. Gelukkig geen gewonden en na het invullen van de papieren de rit weer vervolgd. Alleen koste dit toch bijna 1,5 uur , zodat ik de oorspronkelijke route weer kon volgen . Deze dag toch nog 4 adressen om Parijs heen kunnen lossen. 's Avonds ook Bernay nog kunnen lossen. Toen ik hier aankwam werd het ineens erg donker. Toen het eerste gedeelte op de lepels van de kooiaap lag, barstte het noodweer en voor ik binnen was ik zeiknat. Ik was toch al nat en ik ben dus maar rustig doorgegaan met lossen. Er viel in een korte tijd zoveel water,dat ik de 10km tot mijn rustplaats alleen maar de het water heb gereden. De riolering kon de hoeveelheid niet zo snel verwerken. Na mijn verplichte rust snel op weg naar de volgende, dit was Trouville Sur Mer. Weer een moeilijk bereikbaar adres op een klein industrieterrein midden in dit stadje. Daarna weer 1 uur rijden naar de volgende. Deze gelost en toen was het een flink eind rijden naar de volgende . In Tregueux gelost bij een fruitteler ,na deze weer bijna 3 uur rijden richting Douarnenez. Toen nog een uurtje opgereden naar de laatste van deze rit. Hier donderdagmorgen gelost in Nantes, op het losadres de trailer weer omgebouwd en wachten op instructies. Die kwamen redelijk snel en ik moest in de buurt van Orleans een vracht stro terug laden. Gelukkig kon ik daar donderdagavond nog laden. Na het laden 10 km verderop bij een Routier overnacht ,vrijdag om 4 uur vertrokken om vroeg Parijs weer voorbij te zijn. Als alles goed zou lopen moest het losadres haalbaar zijn,maar zoals altijd werkte Antwerpen weer eens niet mee. Daardoor werd het losadres veranderd omdat er voor zaterdag geen weegbrug beschikbaar was in de buurt. Zaterdagmorgen gelost bij een handelaar/transportbedrijf in Daarle. Toen snel naar Genemuiden aftanken en de trailer afkoppelen. Om 11:30 uur kon ik aan mijn weekend beginnen.

Au revoir et bonne route!

De leuke en minder leuke dingen onderweg. Deel 2

De leuke en minder leuke dingen onderweg.

Deel2

Anderlecht

Wij hebben het mooiste beroep van de wereld, dat vind ik tenminste. Je komt op de meest mooie en vreemde plekken, ontmoet aardige en onaardige mensen. Als chauffeur moet je hiermee goed omgaan, want jij bent nu eenmaal het visitekaartje van het bedrijf. Zo sta je eerst midden in een stad te lossen en een paar uur later boven op een berg  bij een boer. Je vervoert diverse soorten goederen, van vloeibare tot vaste stoffen. De ene keer los je de goederen zelf en de andere keer wordt dit voor jou gedaan. Het lossen in een stad is altijd een uitdaging, vooral als je dit moet doen met een 3 starre assen oplegger. Zo moest ik eens lossen in Anderlecht bij een winkel: de straat was niet breed en lag ook  nog eens aan een busroute. Hier moest 110 colli gelost worden. Er waren dus op dat moment heel veel mensen niet blij met mij. De klant had de bestelling niet verwacht en had niet voldoende ruimte. Een groot gedeelte van de lading moest gelost worden in hun opslagplaats ergens anders in de stad . De klant reed voor mij uit naar die plaats, deze opslag lag midden in een woonwijk. Om hier te komen was ook weer een hele uitdaging, maar na enkele keren steken lukte dit toch ook weer.

Losplaats midden in woonwijk

Het geeft altijd voldoening als je de lading hebt afgeleverd. Ik herinner mij ook dat ik eens in Oostenrijk bij een boer moest lossen. Onderaan de berg heb ik de klant gebeld. Ik vroeg of ik bij hem op het erf mijn combinatie kon keren en dat was volgens hem geen probleem. Dus ik reed via een güterweg naar de boerderij, deze lag ongeveer 5 a 6 km van de doorgaande weg. Daar aangekomen zei de boer: Du hast eine probleem en dat had ik inderdaad. Hij dacht dat ik een kleine vrachtwagen had en niet eentje van 18 mtr lang. Dus werd het een leuke uitdaging om 5 a 6 km achteruit te rijden over een smal weggetje. Na veel gescheld en het zweet op m'n rug is het toch gelukt. Dit was een goed leermoment , voortaan rij ik niet zomaar een güterweg op. Dit zijn een aantal dingen die het aantrekkelijk maken om chauffeur te zijn.

Güterweg ergens in Oostenrijk

#love my job!